Logbook, Nobyembre 5

Nobyembre 5 - Maraming oras ang ginugugol sa barko sa pagsuri sa pagtataya ng panahon upang makita kung paano magbabago ang panahon. May isang malakas na hangin sa labas.

Dumating din sila, narito sa port, ang mga gust na ginagawang pag-indayog ng mga mask at sa paligid nito ay naririnig ang ingay ng mga haligi. Isang karaniwang ingay

Tingnan natin ang mga instrumento: ang anemometer ay nagrerehistro ng pagbulwak ng 30-40 na buhol. Ang araw ay maliwanag at bukod sa hangin ay parang araw ng tagsibol.

Aalis kami para sa pagpupulong sa Peace Boat sa isang magulo na order, ang ilan sa sasakyan kasama sina René at Magda, ang iba sa pamamagitan ng bus; May nag-isip na maglakad bago mapagtanto na kakailanganin nilang tumawid sa buong port ng komersyal. Isang martsa ng hindi bababa sa isang oras.

Ang Peace Boat ay isang barko ng cruise na pinatatakbo ng Japanese NGO ng parehong pangalan, na ipinangako sa pagpapalaganap ng kultura ng kapayapaan, disarmamentong nukleyar, pagtatanggol sa mga karapatang pantao at pagpapanatili ng kapaligiran para sa 35.

Ang barko ay gumagawa ng mga pagbiyahe sa buong mundo at sa mga paghinto na nakasakay ay may mga aktibidad na bukas sa publiko at mga grupo ng pacifist.

Sa yugto ng Barcelona, ​​kung saan makikilahok din kami sa Dagat ng Kapayapaan sa Mediterranean

Sa yugto ng Barcelona, ​​kung saan makikilahok din kami Dagat Mediteraneo ng Kapayapaan, ang dokumentaryo na "The Beginning of the End of Nuclear Weapons" ay ipapalabas, na ginawa ng international press agency na Pressenza.

Pagkatapos ay magkakaroon ng isang serye ng mga interbensyon, magsasalita para sa amin si Alessandro.

Maaga kaming nakarating upang ihanda ang silid ng kumperensya. Ang paglipat mula sa nakakulong na mga puwang ng Bamboo hanggang sa mga bulwagan ng Peace Boat ay may isang tiyak na epekto at panganib din namin na mawala ang ating mga sarili at pataas sa mga elevator ng barko.

Bukod sa maliit na abala na ito, para sa natitira kami ay isang maayos na pangkat: pagkatapos ng kalahating oras inilalagay namin ang eksibisyon Mga Kulay ng Kapayapaan, ang bandila ng Dagat ng Kapayapaan ng Mediterranean, ang watawat ng Marso sa Italyano at watawat ng Embahada ng Kapayapaan , ang network ng mga embahador ng kapayapaan ay suportado din ng Mayor ng Palermo, Leoluca Orlando.

Ang ideya ay kasangkot hindi lamang sa mga Estado, kundi pati na rin ang mga lungsod, mga indibidwal na komunidad ng mga mamamayan sa isang network na nagtutulak ng disarmament sa Mediterranean at diyalogo sa pagitan ng mga bansa. Minsan mas naiintindihan ng mga mamamayan ang bawat isa.

Ang Inma Prieto ay gumagawa ng mga karangalan

Ang aming Inma Prieto ay gumagawa ng mga parangal, ang "kaakit-akit na nagtatanghal" ay nasasabik ngunit napakahusay. Nagsisimula.

Si Nariko, ang Hibakusha, ay nagbabasa ng isang tula ng kanyang sinamahan ng isang cellist. Pagkatapos ay nasa kay María Yosida, direktor ng Peace Boat, upang sabihin ang kuwento ng misyon ng Peace Boat. Pagkatapos nito, inanunsyo ni Inma ang dokumentaryo. Kadiliman sa silid.

Ang "Simula ng Pagwawakas ng Mga Sandatang Nuklear" ay sumusubaybay sa kasaysayan ng mga bombang atomika na ibinagsak sa Japan at ang buong mahabang paglalakbay ng mga kampanya para sa pag-aalis ng armas nukleyar, mula sa mga pinasimulan noong Cold War hanggang sa kamakailang ICAN, International Campaign for Abolition of Nuclear Weapons. , iginawad ang Nobel Peace Prize noong 2017 (nakikita ang premyo).

Minarkahan ni Ican ang isang radikal na pagbabago sa tulin ng mga pandaigdigang pagpapakilos para sa nuclear disarmament, samantala dahil ito ay isang pandaigdigang pagpapakilos ng sibilyang lipunan at pagkatapos ay dahil binago nito ang pananaw sa disarmament sa pamamagitan ng una kasama sa debate ang isyu ng ang makataong krisis na susunod sa isang posibleng paggamit ng mga sandatang nuklear.

Ang digmaang nuklear ay isang walang katapusang digmaan

Ang kaso ng Hapon at ng mga bansa kung saan isinagawa ang mga pagsubok sa nukleyar, sa Pasipiko, Kazakhstan at Algeria, ay nagbigay ng teoretikal at dokumentaryo para sa bagong diskarte. Ang digmaang nuklear ay isang walang katapusang digmaan, na ang mga kahihinatnan ay nagpapatagal.

Ang radiation ay sumisira hindi lamang sa mga tao, kundi pati na rin ang kanilang mga kabuhayan: tubig, pagkain, hangin. Ang isang tunay na peligro, lalo na ngayon, kapag ang katapusan ng mga bloke ng Cold War ay nagbukas ng daan sa mga sandatang nukleyar sa mga bansa na may awtoridad at anti-demokratikong rehimen.

Sa mga nagdaang taon, ang mundo ay maraming beses na halos mapapansin ng isang digmaang nuklear.

Inaalala ng lahat ang kaso ni Stanislav Petrov, ang tenyente koronel ng hukbo ng Sobyet, na sa harap ng mga computer na inihayag ang isang atake ng nukleyar ng US laban sa USSR ay nagpasya na hindi gumanti.

Hindi niya pinindot ang pindutan at ang digmaang atomic ay hindi nagsimula. Ang mga computer ay mali, ngunit kung sumunod ako sa mga utos, hindi tayo naririto ngayon upang sabihin.

Mayroong limang iba pang mga dokumentadong kaso bilang karagdagan sa mga Petrov. Kaya, upang mailagay ito sa mga salita ng isa sa mga protagonista ng pelikula: ang tanong ay hindi kung ito ay mangyayari muli, ngunit kung kailan.

Nagkaroon ng pag-uusap ng mga sandatang nukleyar bilang mga nagpapadena

Sa loob ng maraming taon, ang mga sandatang nukleyar ay napag-usapan bilang mga nagpapagaan. Ang tesis ay higit pa o mas kaunti ito: dahil may panganib ng isang pandaigdigang pagkasunog, mababawasan ang mga digmaan.

Tumingin lamang sa isang newsletter upang maunawaan na ang mga maginoo na digmaan ay hindi tumigil.

Hindi sa banggitin na ang teknolohikal na ebolusyon ay ginagawang posible ngayon na gumawa ng mas maliliit na sandatang nuklear na maaaring magamit sa "konventional" na mga digmaan.

Iniwan mo ang dokumentaryong film na may pakiramdam ng pagkadali: pagkabigo at pagbabawal ng mga sandatang nukleyar!

Kabilang sa mga sumusunod na interbensyon, kung ano ang nakakakuha ng aming pansin ay si David Llistar, direktor ng Kagawaran ng Pandaigdigang Hustisya at International Cooperation ng Lungsod ng Lungsod.

Sinimulan ng Barcelona na malayo ang layo mula sa mga bangko na pinansyal ang kalakalan ng armas

Dumiretso ito sa puntong: mga bangko at armas. Sinimulan ng lungsod ng Barcelona na malayo ang layo mula sa mga bangko na pinansyal ang kalakalan ng armas at ang 50% ng mga linya ng kredito ay binuksan ito kasama ang Ethical Banking at Bank of Spain.

Ang layunin ay unti-unting maabot ang 100%. Ipinapaliwanag din nito kung ano ang maaaring maging papel ng mga pangangasiwa ng munisipalidad sa network ng nuclear disarmament: kumilos bilang isang sinturon ng paghahatid sa pagitan ng mga mamamayan at mga gitnang awtoridad. Mga panukala na nagpapaisip sa atin.

Matapos ang mga interbensyon ng Tica Font mula sa Centro Delas d'estudis per la Pau, Carme Sunye mula sa Fundipau at ang aming Alessandro mula sa samahan ng Danilo Dolci de Trieste, oras na para kay Rafael de la Rubia, tagataguyod at tagapag-ugnay ng Marso ng Mundo.

Nagtataka kaming lahat. Ipinanganak sa 1949 sa Madrid, si Rafael ay may mga dekada na aktibidad ng pacifist sa likuran niya. Siya ay isang humanista at tagapagtatag ng Mundo na walang kilusang Digmaan at Karahasan. Sa panahon ng diktaduryang Franco siya ay nasa bilangguan dahil sa pagiging matapat na objector, at ikinulong din sa Pinochet's Chile dahil sa pagiging miyembro ng kilusang humanista.

Tagabenta ng libro, publisher, manunulat at tagasalin, ang kanyang ay isang mahabang martsa para sa kapayapaan, na nagsimula limampung taon na ang nakalipas at hindi pa nagtatapos. Hindi siya mukhang isang pinuno na nang-aapi sa mga tao, ngunit sa halip ay isang taong nakakaalam na ang daan patungo sa kapayapaan at walang karahasan ay isang pataas na daan. "Gawin natin ang makakaya natin, hakbang-hakbang," sabi niya.

Iniisip namin ang tungkol sa lagay ng panahon na naitabi. Bukas ay babalik tayo sa dagat at subukang maabot ang Tunisia.